Η θεραπευτικά ανθιστάμενη κατάθλιψη χαρακτηρίζεται από σοβαρή και επιμένουσα συμπτωματολογία, χρόνια πορεία, αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής του πάσχοντα, υψηλή συννόσηση με παθολογικές ή άλλες ψυχιατρικές διαταραχές, αυξημένο έμμεσο κόστος, αυξημένη αυτοκτονικότητα ή ενδεχόμενο νοσηλείας, αρνητική επίδραση στη λειτουργικότητα ή απασχόληση του ασθενούς και γενικά πτωχές θεραπευτικές εκβάσεις. Η έννοια της θεραπευτικά ανθιστάμενης κατάθλιψης άρχισε να εμφανίζεται τη δεκαετία του ’70 και αφορούσε στην περιγραφή ασθενών που έπασχαν από μείζονα κατάθλιψη και δεν εμφάνιζαν ύφεση των συμπτωμάτων τους μετά από δύο τουλάχιστον θεραπευτικές δοκιμές με αντικαταθλιπτικό (επαρκείς όσον αφορά στη δοσολογία, τη συμμόρφωση και τη διάρκεια εφαρμογής). Παρά την εισαγωγή στην πορεία του χρόνου πολλών αντικαταθλιπτικών ουσιών, ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με μείζονα κατάθλιψη αποτυγχάνει στην επίτευξη ύφεσης, γεγονός που αποτελεί μια συνεχιζόμενη πρόκληση στη θεραπευτική αντιμετώπιση.

ΛΕΞΕΙΣ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΥ: Θεραπευτική αντίσταση, κατάθλιψη, αντικαταθλιπτικά, ενίσχυση της αγωγής, ύφεση.

Χαράλαμπος Τουλούμης

Πλήρες άρθρο σε pdf