Υπό το πρίσμα της συνεχούς θεωρητικής και κλινικής ανάπτυξης της γνωσιακής θεραπείας, η –βασισμένη στο παράδειγμα της επεξεργασίας των πληροφοριών– παραδοσιακή περιγραφή των γνωσιών (cognitions) σε παράγωγα, διεργασίες και σχήματα, εμφανίζει ορισμένους, κλινικούς κυρίως, περιορισμούς. Οι συγγραφείς προσπαθούν να εκλεπτύνουν και να επεκτείνουν αυτή την «τριμερή» διαίρεση, με τη χρήση μιας νέας κλινικά σημαντικής, μεταφορικής προσέγγισης για να περιγράψουν τις γνωσίες και να προσφέρουν νέες ιδέες δυνητικά θεωρητικής και πρακτικής χρησιμότητας. Πράγματι, οι δομικές και λειτουργικές πλευρές των γνωσιών είναι δυνατόν, να θεωρηθούν ότι απηχούν ένα βαθύτερο θέμα, που θα μπορούσε να αποκληθεί «ο νους ως κοινοβούλιο». Kάτω από την θεώρηση αυτή, οι διάφορες πλευρές των γνωσιών θα μπορούσαν μεταφορικά να περιγραφούν ως μέλη του κοινοβουλίου, που ερχόμενα αντιμέτωπα με τις περιβαλλοντικές προκλήσεις, συνέρχονται, συζητούν και αποφασίζουν, δίνοντας νόημα στην εμπειρία του ατόμου και κατεύθυνση στις πράξεις του. Το άρθρο αυτό δίνει μια γενική άποψη του μεταφορικού αυτού μοντέλου και μια λεπτομερή περιγραφή των διαφόρων συστατικών του. Επίσης συζητούνται οι πιθανές εφαρμογές του μοντέλου αυτού ως κλινικού και εκπαιδευτικού εργαλείου, καθώς και οι περιορισμοί του.

Λέξεις ευρετηρίου: Νους-κοινοβούλιο, γνωσίες, δομικές πλευρές, λειτουργικές πλευρές.

I.Γ. Παπακώστας, T.J. Petersen (σελίδα 299) - Πλήρες άρθρο (Αγγλικά)