Το προσωπικό ενός μεγάλου γενικού νοσοκομείου αποτελεί μια μικρή κοινωνία ανθρώπων, με όλες τις συμμαχίες και συγκρούσεις που αναπτύσσονται σε αυτή. Για τον παιδοψυχίατρο που εργάζεται στη Διασυνδετική Παιδοψυχιατρική, η κοινωνία αυτή αποτελείται κυρίως από παιδιάτρους και νοσηλεύτριες. Οι παιδίατροι έχουν απαιτήσεις σχετικές με την ταχύτητα εξυπηρέτησης, την αποτελεσματικότητα, τη σαφήνεια των λόγων κ.ά. Οι παιδοψυχίατροι παραπονούνται –μεταξύ άλλων– και για το ότι καλούνται την τελευταία στιγμή πριν από την έξοδο του ασθενούς, ότι δεν τηρούνται οι οδηγίες τους, ότι δεν ενημερώνονται για το εξιτήριο των ασθενών ώστε να κάνουν ανάλογο προγραμματισμό. Διάφορες προκαταλήψεις υπάρχουν έναντι του παιδοψυχιάτρου, τις οποίες εκείνος θα πρέπει να υπερνικήσει. Οι από κοινού συναντήσεις παιδιάτρων και παιδοψυχιάτρων πάνω σε κοινά περιστατικά βοηθούν στην ανάπτυξη συμμαχιών, όπως και στην άμεση και αποτελεσματική προσφορά έργου. Εξοικείωση με το έργο της Παιδοψυχιατρικής μπορεί να προσφέρει η συμμετοχή του παιδοψυχιάτρου σε εκπαιδευτικά μαθήματα για ειδικευόμενους, όπου θα διδάξει στοιχεία της ψυχικής εξέλιξης του παιδιού καθώς και στοιχεία ψυχοπαθολογίας και της λειτουργίας της οικογένειας, γνώσεις τις οποίες άλλωστε προσφέρει στους παιδιάτρους και μέσω της καθημερινής επαφής. Η επαφή με το νοσηλευτικό προσωπικό είναι απαραίτητη για τη σωστή φροντίδα του ασθενούς και για τη δημιουργία καλών συναδελφικών σχέσεων. Οι σχέσεις στη Διασυνδετική Παιδοψυχιατρική βρίσκονται υπό συχνή αναθεώρηση και αναπροσαρμογή και βοηθούν στην εδραίωση της εκτίμησης στο έργο του παιδοψυχιάτρου.

Λέξεις ευρετηρίου: Παιδοψυχιατρική, διαπροσωπικές σχέσεις.

Μ. Λιακοπούλου (σελίδα 150) - Πλήρες άρθρο