Η μονοθεραπεία με νευροληπτικά δεν είναι πάντα επαρκής για την αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας. Για το λόγο αυτόν έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεραπευτικές στρατηγικές, όπως η συνδυασμένη χορήγηση νευροληπτικών και αντιεπιληπτικών φαρμάκων. Στόχος μας είναι να συνοψίσουμε τις δημοσιευμένες εργασίες που αφορούν στην αποτελεσματικότητα και στο μηχανισμό δράσης των αντιεπιληπτικών στη σχιζοφρένεια. Φαίνεται ότι ο GABA και το γλουταμινικό οξύ εμπλέκονται στη βελτίωση των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας μετά την προσθήκη αντιεπιληπτικών στη βασική θεραπεία με νευροληπτικά. Η προσθήκη βαλπροϊκού διαπιστώθηκε ότι συμβάλλει στην ελάττωση της επιθετικότητας, της διέγερσης και του άγχους, μειώνοντας παράλληλα τις ημέρες νοσηλείας. Η καρβαμαζεπίνη έχει φανεί χρήσιμη στην αντιμετώπιση ασθενών με ψυχοκινητική διέγερση. Ωστόσο, παραμένει αμφιλεγόμενη η δραστικότητα των ανωτέρω αντιεπιληπτικών στη θετική και αρνητική συμπτωματολογία της σχιζοφρένειας. Η οξκαρβαζεπίνη παρουσιάζει ασφαλές φαρμακευτικό προφίλ συνδυαζόμενη με τα νευροληπτικά, αλλά δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς σε ασθενείς με σχιζοφρένεια. Η ενίσχυση της θεραπείας με λαμοτριγίνη κρίνεται αποτελεσματική, στις περιπτώσεις όπου η κλοζαπίνη αποτελεί την κύρια αντιψυχωσική αγωγή, σε ανθεκτικές μορφές σχιζοφρένειας. Σημειώνεται ότι τόσο η λαμοτριγίνη όσο και η κλοζαπίνη διαθέτουν αντιγλουταμινεργική δράση. Η χρησιμότητα της τοπιραμάτης στη σχιζοφρένεια υποστηρίζεται από μικρό αριθμό βιβλιογραφικών αναφορών. Φαίνεται λοιπόν ότι η αξιοποίηση των αντιεπιληπτικών φαρμάκων συμβάλλει στην αντιμετώπιση ορισμένων συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας.

Λέξεις ευρετηρίου: Σχιζοφρένεια, αντιεπιληπτικά φάρμακα, βαλπροϊκό, καρβαμαζεπίνη, οξκαρβαζεπίνη, λαμοτριγίνη, τοπιραμάτη.

Ε. Θεοχάρη, Χ. Μπουλάς, Α. Χαϊδεμένος (σελίδα 259) - Πλήρες άρθρο