Η ορθή χρήση της ψυχοφαρμακολογίας δεν απαιτεί μόνο γνώση της δοσολογίας, των παρενεργειών, των αλληλεπιδράσεων και των κατάλληλων ενδείξεων των φαρμάκων, αλλά και το πώς χειρίζεται ο γιατρός την ελλιπή συμμόρφωση και αντίσταση του αρρώστου στη λήψη της αγωγής. Αυτά τα ζητήματα απαιτούν ψυχοθεραπευτική δεξιότητα και γνώση, καθώς και μια ικανότητα εκ μέρους του γιατρού να κατανοήσει και να κατανοήσει και να χειριστεί τους δισταγμούς των αρρώστων, θέματα καθόλου αμελητέα, αν υπολογισθεί ότι 50% των συνταγών στις Η.Π.Α. είτε δεν λαμβάνονται είτε χρησιμοποιούνται εσφαλμένως. Στην εποχή του DSM-IV, πολλοί ψυχίατροι υποτιμούν τη σημασία της ψυχικής σύγκρουσης και των αναπτυξιακών δυσχερειών στην εμφάνιση των ψυχικών διαταραχών και δίνουν λίγη σημασία στο συμβολικό νόημα των συμπτωμάτων και τις πολιτισμικές επιδράσεις στην ψυχοπαθολογία.

Α. Tasman (σελίδα 287) - Πλήρες άρθρο