Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί δεν παρέλειψαν στις μελέτες τους να υποδείξουν τον ευεργετικό ρόλο της σεξουαλικής δραστηριότητας στην υγεία του ανθρώπου. Αναγνώρισαν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις βοηθούν στη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας του ανθρώπου. Μάλιστα ενδιαφέρον έχει η παρατήρησή τους ότι η σεξουαλικές επαφές μπορεί να βοηθήσουν ψυχικά ασθενείς να αναρρώσουν. Όμως τόνιζαν εμφατικά ότι η σεξουαλική ζωή είναι ευεργετική μόνο όταν υπάρχει μέτρο σε αυτήν, γι’ αυτό και υπογράμμιζαν ιδιαιτέρως ότι η σεξουαλική αποχή ή η υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα επιβαρύνουν αρνητικά την ψυχική, αλλά και τη σωματική υγεία του ανθρώπου. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν από την εμπειρική τους παρατήρηση. Προσπάθησαν να αιτιολογήσουν την ψυχική ανισορροπία, όπως και τα πιθανά σωματικά προβλήματα, τα οποία μάλλον σήμερα θα κατατάσσαμε στις ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, των ανθρώπων με μακροχρόνια σεξουαλική αποχή ή υπερδραστηριότητα, με βάση τη θεωρία των χυμών που ήταν το κύριο μεθοδολογικό εργαλείο της αρχαίας ελληνικής ιατρικής. Έκριναν, δηλαδή, ότι η απώλεια και η ανταλλαγή σωματικών υγρών κατά τη σεξουαλική επαφή βοηθά στη διατήρηση της ισορροπίας των χυμών του σώματος, η οποία με τη σειρά της θα αποτελέσει τη βάση για τη σωματική και ψυχική υγεία. Αν και στα αρχαία ιατρικά κείμενα δεν αποδίδεται ο παραλογισμός που παρουσίαζαν οι άνθρωποι στις προαναφερθείσες συνθήκες σε κάποια από τις κύριες ψυχικές νόσους που αναγνωρίζονταν στην αρχαιότητα, δηλαδή μανία, μελαγχολία και φρενίτιδα, θα κρίναμε ότι η συμπεριφορά τους ταιριάζει περισσότερο στα χαρακτηριστικά της μελαγχολίας, ενώ σύμφωνα με τη σύγχρονη ιατρική αυτή θα πρέπει να κατατάσσεται στη νόσο της κατάθλιψης. Στο συμπέρασμα αυτό μπορούμε να οδηγηθούμε, γιατί κοινά γνωρίσματα των ανθρώπων που είτε δεν είχαν σεξουαλική ζωή ή ήταν υπερδραστήριοι, ήταν η αθυμία, η απουσία ενδιαφερόντων και ελπίδας, όπως και η παράλογη σκέψη που μπορεί να φτάσει μέχρι και την αυτοχειρία. Τα ψυχοσωματικά προβλήματα που ήταν δυνατό να εμφανιστούν σε αυτούς τους ανθρώπους, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ιατρούς ήταν τα παρακάτω: συνεχείς πονοκεφάλοι, αίσθημα βάρους, δυσκινησία του σώματος, πόνος, δυσουρία, πυρετός. Όλα αυτά τα συμπτώματα όμως εξαφανίζονται όταν ο άνθρωπος αποκτήσει με μέτρο σεξουαλική δραστηριότητα, όπως υποστηρίζει ο Γαληνός. Είναι εντυπωσιακό ότι αυτές οι ιδέες διατηρήθηκαν διαχρονικά ξεκινώντας ήδη από τους συγγραφείς της Ιπποκρατικής Συλλογής, από την οποία θα ξεχωρίσουμε το έργο Περί Παρθενίων, στο οποίο μάλιστα γίνεται αναφορά σε γυναίκες που έφταναν ακόμη και σε αυτοκτονία, απαγχονιζόμενες ή πέφτοντας σε πηγάδια, εξαιτίας της απουσίας σεξουαλικής ζωής. Ανάλογες αναφορές γίνονται ακόμη στα έργα του Ρούφου του Εφεσίου, του Σωρανού του Εφεσίου και του Γαληνού.

Λέξεις ευρετηρίου: Σεξουαλική ζωή, κατάθλιψη, μελαγχολία, φρενίτιδα, αρχαία ελληνική ιατρική.

Κ. Λάιος, Γ. Τσουκαλάς, Μ.-Ε. Κονταξάκη, Μ. Καραμάνου, Μ. Σγκάντζος, Γ. Ανδρούτσος (σελίδα 198) - Πλήρες άρθρο (Αγγλικά)