Σύµφωνα µε τις βιολογικές θεωρίες της παραπτωµατικότητας, η συµπεριφορά θεωρείται ως µία λειτουργία παράγωγη των φυσιολογικών συστηµάτων, για την οποία η εγκεφαλική λειτουργία παρέχει τους γενεσιουργούς µηχανισµούς και τη διαµορφώνει. Τα άτοµα κληρονοµούν από τους προγόνους τους χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που τα καθιστούν επιρρεπή στη διάπραξη εγκληµάτων υπό συγκεκριµένες προϋποθέσεις. Οι ψυχολογικές θεωρίες επικεντρώνονται σε εσωτερικούς παράγοντες που διαµεσολαβούν στην αποκλίνουσα εξέλιξη, όπως είναι οι αποτυχίες κατά τη διάρκεια της κοινωνικοποίησης καθώς και οι ατοµικές διαφορές σε στάσεις, αξίες και πεποιθήσεις µεταξύ παραπτωµατιών και µη παραπτωµατιών. Οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές θεωρίες αναζητούν τα αίτια σε κοινωνικές δοµές και πολιτισµικούς παράγοντες. Η θεωρία των τριών µοντέλων προσφέρει µία ερµηνεία της ανθρώπινης συµπεριφοράς βασισµένη σε τρία διαφορετικά επίπεδα: το βιολογικό, το ψυχολογικό και αυτό της αντανακλαστικής αυτεπίγνωσης, δηλαδή της συνειδητής επιλογής του ατόµου να υιοθετεί συγκεκριµένες µορφές συµπεριφοράς. Υποστηρίζεται η πολυπαραγοντική φύση της αιτιολογίας του εγκλήµατος που βρίσκεται σε συµφωνία µε τις σύγχρονες γενετικές θεωρίες.
Ν. Κουτουβίδης, Α. Μηνογιάννη (σελίδα 200) - Πλήρες άρθρο