Με την εφαρµογή του νόµου 2071/92 για την ψυχική υγεία, γίνεται µια απόπειρα προσαρµογής της ελληνικής νοµοθεσίας που διέπει το θεσµικό πλαίσιο για την ψυχική υγεία προς τις αντίστοιχες νοµοθεσίες των χωρών-µελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο νόµος 2071/92 προσδιορίζει την επικινδυνότητα και την ανάγκη για ψυχιατρική Θεραπεία, σε ασθενείς µε ψυχική διαταραχή, ως λόγο ακούσιας νοσηλείας, και δεν προβλέπει εναλλακτική Θεραπευτική πρόταση από την ακούσια νοσηλεία. Στην εργασία αυτή καταβάλλεται η προσπάθεια να διερευνηθεί η εναλλακτική προσέγγιση στην ακούσια νοσηλεία. Οι ασθενείς που συνεργάσθηκαν στην εναλλακτική, προς την ακούσια νοσηλεία, εξωνοσοκοµειακή δέσµευση στη θεραπεία ήταν άνδρες, µέσης ηλικίας µε λιγότερες νοσηλείες, άρα δεν πρόκειται για ασθενείς τύπου περιστρεφόµενης πόρτας, είχαν υψηλότερη βαθµολογία στην κλίµακα GAS συγκριτικά µε τους ασθενείς που νοσηλεύθηκαν ακούσια και εξετάσθηκαν σχετικά σύντοµα από την έναρξη των ενοχλητικών συµπεριφορών. Η αναγκαιότητα εφαρµογής εναλλακτικής προσέγγισης, προς την ακούσια νοσηλεία, στην καθηµερινή πράξη αναδεικνύεται τόσο από το ενδιαφέρον των ψυχιάτρων για την εναλλακτική παρέµβαση, όσο και από την ύπαρξη οµάδας ασθενών µε σοβαρή ψυχική νόσο µε συγκεκριµένα χαρακτηριστικά που µπορεί να ωφεληθεί.

Α.Πολίτης, Γ. Τρίκκας , Α. Πεχλιβανίδης, Π. Μουρτζούχου, Γ.Ν. Χριστοδούλου (σελίδα 101) - Πλήρες άρθρο